Ptaki zawsze umieją trafić do domu. W kluczu są jak jeden organizm , nie jak zbiór jednostek. Zachowują się spójnie choć nieprecyzyjnie. Poddają się swojej naturze. Doskonale wypełniają swój los bez zastanawiania się nad sensem latania tam i z powrotem. Instynktownie czują , żeby lecieć, więc lecą. Doskonale ufają sobie. Żyją tu i teraz. Bez wtedy, bez potem, bez kiedyś, bez gdyby. Bez rozkminy, bez martwienia się, bez żalu, bez rozpamiętywania. Tu i teraz. Są kluczem. Są sobą.
Na tym polega szczęście.